روستاها اصالتشان را حفظ کنند

حفط اصالت در روستاها لازمه توسعه روستایی است.

معاون امور دهیاری‌های سازمان شهرداری‌ها و دهیاری‌های کشور حفط اصالت در روستاها را لازمه توسعه روستایی دانست و گفت: حفظ اصالت و توجه به ماهیت روستایی نیازمند آموزش‌هایی است که به واسطه آن تفاوت شهر و روستا، زندگی در روستا،حقوق روستاییان و توسعه روستایی مشخص می‌شود.

سعیدرضا جندقیان در گفتگو با ایسنا، با بیان اینکه در مباحث توسعه، رویکردی به نام مرکز – پیرامون وجود دارد، اظهارکرد: به این معنا که مرکز توسعه یافته و پیرامون با توسعه کمتری روبه روست و به طور مثال اگر تهران را مرکز در نظر بگیریم هرچه از آن دور شویم به مناطق توسعه نیافته‌تر نزدیک می‌شویم یا حتی اگر شهر تهران را مرکز در نظر گرفته شود می‌بینیم اطراف تهران مناطق توسعه نیافته تری نسبت به مرکز است.که همه این موارد نشان از ضعف و بیماری در توسعه دارد.

وی ادامه داد: سال گذشته منابع خوبی در کشور به منظور توسعه روستایی توزیع شد و با وجود اینکه تهران ۵ درصد جمعیت روستایی کل استان را دارد اما ۳۰ درصد منابع حاصل از عوارض کالا و خدمات را دریافت کرده است که می‌توان گفت عدد بزرگی است. یعنی از تخصیص منابع کم گذاشته نشد؛ اما واقعیت این است که منابع و اعتبارات تخصیص داده شده به روستاها در جایی که انتظار می رود به درستی هزینه نمی‌شود و بیشتر این منابع و اعتبارات صرف فعالیت‌های عمرانی، زیباسازی و مبلمان شهری، پارک و حقوق ومزایا می شود در حالی که اگر در جای درستی مثل توسعه اشتغال خرد و کسب و کارهای کوچک متناسب با معیشت روستایی مصرف می شد بسیاری از این مشکلات به وجود نمی‌آمد که این امر نشان می‌دهد دهیاری‌ها رویکرد توسعه‌ای ندارند.

معاون امور دهیاری‌های سازمان شهرداری‌ها و دهیاری‌های کشور در پاسخ به این سوال که آیا نظارتی بر دهیاری‌ها در خصوص هزینه این اعتبارات انجام می‌شود یا خیر؟گفت: تعداد و پراکندگی روستاها در کشور ما بسیار است و ۳۷هزار دهیاری در کل کشور داریم که اگر بخواهیم به همه آنها روزانه سر بزنیم زمان زیادی را می‌طلبد و طبیعتا این امکان فراهم نیست؛ اما معتقدیم با روش‌های علمی و کاربردی و استفاده از سامانه‌های نرم افزاری و تعبیه آن در سطح ملی و استفاده از ظرفیت‌ استانها و دفاتر روستایی و نظارت بخشداران و فرمانداران به شفافیت و سلامت لازم دست یافت.

وی با اشاره به اینکه اساس توسعه روستایی وشهری با یکدیگر متفاوت است و نباید انتظار داشت شهر و روستا به یک شکل توسعه یابند گفت: امر توسعه باید با مشارکت مردم صورت گیرد و مردم در تعیین سرنوشت روستا در همه امور عمرانی، خدماتی، اقتصادی و اجتماعی از آسفالت شدن معابر تا…مشارکت کنند و گاها مشاهد شده است که اهالی روستایی نمی‌خواهند راه‌های خاکی منتهی به روستا آسفالت شود تا گردشگران محیط واقعی روستایی را لمس کنند وحتی به دلیل ضعف فرهنگ گردشگری، کمتر گردشگر حضور یابد و منطقه بکر بماند. برخی روستاها نیز البته درخواست کاملا متفاوت با این موضوع را دارند. بنابراین مشارکت مردم در همه امور اهمیت دارد.

جندقیان نقش آموزش، اطلاع رسانی وآگاهی بخشی به روستاییان از طریق رسانه‌ را امری مهم و لازمه توسعه روستاها دانست و گفت: مردم شاید در روستاها کمتر فرصت مطالعه روزنامه و خبر داشته باشند؛ اما فضای مجازی در دسترس همگان است و این فضای مجازی می‌تواند به آنان آموزش‌های لازم را بدهد و به نوعی آنها را با حقوق خود ، سبک زندگی در روستا ،اصالت‌ها و باورهای زندگیشان آشنا کند. باید این را در نظر داشت که زندگی آبرومندحق مسلم هر روستایی است و هرجاحرمت انسان حفظ شود آن جامعه توسعه یافته تر است.

حفظ اصالت در روستاها؛گامی مثبت برای توسعه

ضعف بنیان‌های کشاورزی؛ یکی از دلایل مهم توسعه نیافتگی اکثر روستا

به گفته معاون امور دهیاری‌های سازمان شهرداری‌ها و دهیاری‌های کشور، روستاها باید اصالت خود را حفظ کنند زیرا همین اصالت موجبات توسعه آنها را فراهم می کند؛ البته حفظ اصالت و توجه به ماهیت روستایی نیازمند آموزش‌هایی است که به واسطه آن تفاوت شهر وروستا، زندگی در روستا، حقوق روستاییان و توسعه روستایی مشخص می شود.

وی درادامه با اشاره به اینکه شعاری تحت عنوان هر روستا یک مقصد، هر مقصد یک محصول داریم گفت: این شعار در ژاپن به این گونه بود که هر روستا یک محصول داشته باشد؛ البته ژاپن روستاهای زیادی ندارد و قابل مقایسه با ایران که ۳۸هزار روستا و ۶۲هزار آبادی دارد نیست و می‌توان گفت شاید یکی از دلایلی که روستاها قالبا از توسعه مناسبی برخوردار نیستند ضعف روستاها در بنیان اقتصادشان و ضعف معیشت قالب آنها “کشاورزی” است. به عبارت دیگر روستاییان از اصالت خود دور شده‌اند زیرا این افراد آموزش‌های لازم برای راه‌اندازی صنایع خرد و… را ندیده‌اند و به دلیل این عدم آموزش همه آنها می‌خواهند به شهرها رفته و کارگری کنند.

معاون امور دهیاری‌های سازمان شهرداری‌ها و دهیاری‌های کشور در ادامه صحبت‌هایش به روستای ابیانه و اصالت این روستا اشاره کرد و گفت: روستای ابیانه را در نظر بگیرید. گردشگران در آن روستا، بومی‌ها را با لباس‌های سنتی و پوشیده و قدیمی می بینند و این توجه به اصالت و فرهنگ باعث نمی‌شود که احساس حقارت کنند زیرا اصالت فرهنگی درآن روستا وجود دارد که بعضا با آموزش‌ به دست آمده است.اما گاهی مشاهده می شود ساکنین روستایی فرهنگ خود را فراموش کرده و از گردشگر الگو می گیرند. بنابراین در اینجا می‌توان به نقش آموزش پی برد.